ΤΑ JUKEBOX KAI MIKΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΓΝΩΣΤΩΝ ΜΑΣ ΗΛΕΚΤΡΟΦΩΝΩΝ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΤΙΣ 10ΕΤΙΕΣ 60 -70 ΚΥΡΙΩΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ 80 ΚΟΣΜΟΥΣΑΝ ΚΑΦΕΝΕΔΕΣ - ΤΕΒΕΡΝΑΚΙΑ -ΧΑΣΑΠΟΤΑΒΕΡΝΕΣ Κ.Λ.Π .
Παίρνοντας σβάρνα όπως το συνηθίζω τα χωριά στην περιφέρεια να θυμηθώ , να ακούσω να μάθω ιστορίες γύρω από τα μηχανήματα αυτά και την ζωή των ίδιων των ιδιοκτητών στα μαγαζιά αυτά τότε , δεν γινόταν να αφήσω το χωριό μου το Αμπελάκι στον ορεινό Βάλτο στην Αιτωλοακαρνανία και να μην ανταμώσω με έναν μεσόκοπο πιά ιδιοκτήτη τότε (καφενείου-μπακάλικου -χασάπικου ) θυμόμαστε ότι στα χωριά τότε λειτουργούσαν όλα σε ένα θα έλεγα, ιδιοκτήτη ο οποίος με προθυμία δέχθηκε να μου μιλήσει (μάλιστα η κουβέντα πήγε πολύ μακρυά ,μισή μέρα μας πήρε και την ευχαριστηθήκαμε και οι δυό). Ξεκινώντας την κουβέντα τον ρώτησα κατ' αρχάς αν το μηχάνημα (Ηλεκτρόφωνο)που ήταν ακριβώς στο ίδιο σημείο που θυμόμουν από την 10ετία του 70 συνεχίζει να λειτουργεί και αν προτίθεται αν υπάρξει ενδιαφέρον από κάπου να το πουλήσει. Μόνο το ερώτημά μου αυτό έφερε μαζεμένες αρκετές απαντήσεις ,ο άνθρωπος αυτός ξεδίπλωσε το βιβλίο της ζωής του θα έλεγα. Η πρώτη του απάντηση ήταν ότι το μηχάνημα βρίσκεται σε άριστη κατάσταση και λειτουργεί όπως και τότε .Ακριβώς που είπε : Kώστα μου το μηχάνημα αυτό λειτουργεί όπως τότε που γέμιζαν οι κουμπαράδες του με φράγκα και δίφραγκα λίγο αργότερα. Σε ότι αφορά αν προτίθεται να το πουλήσει μoυ απάντησε αυτολεξί : Eχει έρθει κόσμος και κοσμάκης και μου το ζητά προσφέροντάς μου μάλιστα αρκετά χρήματα για το μηχάνημα τους δίσκους του και την συλλογή των δίσκων που υπάρχουν εκτός μηχανήματος. Δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση στο εκατομμύριο να το πουλήσω συνέχισε την κουβέντα του .Αυτό το μηχάνημα είναι η ζωή μου εδώ μέσα ,τόσες μα τόσες αναμνήσεις ,τι δεν μου θυμίζει ,τα παιδιά μου που γυρνούσαν μικράκια εδώ μέσα και πατούσαν τα κουμπιά ,ανθρώπους να επιστρέφουν στο χωριό μετά από δεκάδες χρόνια ,συνήθως σε εκλογές ή καλοκαίρι από προορισμούς όπως ο Καναδάς ,η Γερμανία, η Αυστραλία συνήθως αλλά και από άλλους .Είναι πολλά τραγούδια που θυμάμαι και ποιοί άνθρωποι τα προτιμούσαν να τα ακούσουν να τα χορέψουν.Μου μίλησε γιά πάρα πολλές ιστορίες γιά παρέες φίλων μόνιμες και όλα αυτά .Εκείνο όμως που με συγκίνησε ιδιαίτερα ήταν τρία πράγματα .Το πρώτο ότι μου έδειξε μπακαλοδεύτερα (τετράδια ) με ονόματα ανθρώπων του χωριού ,σχεδόν όλοι , που ψώνιζαν από το μπακάλικο χρεωστικά από το 1955 ,τα οποία τα κρατούσε ως ανάμνηση σε πάρα πολύ μάλιστα κατάσταση .Διαγραμμένοι όλοι οι λογαριασμοί παρακαλώ γιά κάθε παρεξήγηση ,μόνο το ονόματα έμειναν να θυμίζουν πάρα πολλά πράγματα .Το δεύτερο που επίσης με συγκίνησε ήταν όταν μου έδειξε φωτογραφίες ασπρόμαυρες κατοίκων του χωριού γιατί ο ίδιος ήταν φωτογράφος κατ' οίκον μάλιστα.Γιά ταυτότητα γιά βιβλιάρια ,γιά αναμνηστικές φωτογραφίες και όλα αυτά περνούσαν όλοι από αυτόν. Το τρίτο που επίσης μου προξένησε εντύπωση είναι ότι απο την 10ετία του 70 δεν έχει κάνει καμμία μα καμμία παρέμβαση στο καφενεδάκι αυτό ,ακόμα και στην πινακίδα του ,στα πορτοπαράθυρα ,παντού γενικώς , γιά να του θυμίζει όπως ήταν την εποχή που το μαγαζί και το χωριό ήταν γεμάτα από ζωή γεμάτα από κόσμο .
Ο άνθρωπος που συνομίλησα και μου άνοιξε την καρδιά του είναι ο αγαπητός ο Θωμάς Πανάκης (ο γνωστός με το παρατσούκλι Πετρέκας ) ο οποίος παρέμεινε ο γνήσιος ,ο ατόφιος ο γνωστός σε όλους Πετρέκας .
.jpg)
Παίρνοντας σβάρνα όπως το συνηθίζω τα χωριά στην περιφέρεια να θυμηθώ , να ακούσω να μάθω ιστορίες γύρω από τα μηχανήματα αυτά και την ζωή των ίδιων των ιδιοκτητών στα μαγαζιά αυτά τότε , δεν γινόταν να αφήσω το χωριό μου το Αμπελάκι στον ορεινό Βάλτο στην Αιτωλοακαρνανία και να μην ανταμώσω με έναν μεσόκοπο πιά ιδιοκτήτη τότε (καφενείου-μπακάλικου -χασάπικου ) θυμόμαστε ότι στα χωριά τότε λειτουργούσαν όλα σε ένα θα έλεγα, ιδιοκτήτη ο οποίος με προθυμία δέχθηκε να μου μιλήσει (μάλιστα η κουβέντα πήγε πολύ μακρυά ,μισή μέρα μας πήρε και την ευχαριστηθήκαμε και οι δυό). Ξεκινώντας την κουβέντα τον ρώτησα κατ' αρχάς αν το μηχάνημα (Ηλεκτρόφωνο)που ήταν ακριβώς στο ίδιο σημείο που θυμόμουν από την 10ετία του 70 συνεχίζει να λειτουργεί και αν προτίθεται αν υπάρξει ενδιαφέρον από κάπου να το πουλήσει. Μόνο το ερώτημά μου αυτό έφερε μαζεμένες αρκετές απαντήσεις ,ο άνθρωπος αυτός ξεδίπλωσε το βιβλίο της ζωής του θα έλεγα. Η πρώτη του απάντηση ήταν ότι το μηχάνημα βρίσκεται σε άριστη κατάσταση και λειτουργεί όπως και τότε .Ακριβώς που είπε : Kώστα μου το μηχάνημα αυτό λειτουργεί όπως τότε που γέμιζαν οι κουμπαράδες του με φράγκα και δίφραγκα λίγο αργότερα. Σε ότι αφορά αν προτίθεται να το πουλήσει μoυ απάντησε αυτολεξί : Eχει έρθει κόσμος και κοσμάκης και μου το ζητά προσφέροντάς μου μάλιστα αρκετά χρήματα για το μηχάνημα τους δίσκους του και την συλλογή των δίσκων που υπάρχουν εκτός μηχανήματος. Δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση στο εκατομμύριο να το πουλήσω συνέχισε την κουβέντα του .Αυτό το μηχάνημα είναι η ζωή μου εδώ μέσα ,τόσες μα τόσες αναμνήσεις ,τι δεν μου θυμίζει ,τα παιδιά μου που γυρνούσαν μικράκια εδώ μέσα και πατούσαν τα κουμπιά ,ανθρώπους να επιστρέφουν στο χωριό μετά από δεκάδες χρόνια ,συνήθως σε εκλογές ή καλοκαίρι από προορισμούς όπως ο Καναδάς ,η Γερμανία, η Αυστραλία συνήθως αλλά και από άλλους .Είναι πολλά τραγούδια που θυμάμαι και ποιοί άνθρωποι τα προτιμούσαν να τα ακούσουν να τα χορέψουν.Μου μίλησε γιά πάρα πολλές ιστορίες γιά παρέες φίλων μόνιμες και όλα αυτά .Εκείνο όμως που με συγκίνησε ιδιαίτερα ήταν τρία πράγματα .Το πρώτο ότι μου έδειξε μπακαλοδεύτερα (τετράδια ) με ονόματα ανθρώπων του χωριού ,σχεδόν όλοι , που ψώνιζαν από το μπακάλικο χρεωστικά από το 1955 ,τα οποία τα κρατούσε ως ανάμνηση σε πάρα πολύ μάλιστα κατάσταση .Διαγραμμένοι όλοι οι λογαριασμοί παρακαλώ γιά κάθε παρεξήγηση ,μόνο το ονόματα έμειναν να θυμίζουν πάρα πολλά πράγματα .Το δεύτερο που επίσης με συγκίνησε ήταν όταν μου έδειξε φωτογραφίες ασπρόμαυρες κατοίκων του χωριού γιατί ο ίδιος ήταν φωτογράφος κατ' οίκον μάλιστα.Γιά ταυτότητα γιά βιβλιάρια ,γιά αναμνηστικές φωτογραφίες και όλα αυτά περνούσαν όλοι από αυτόν. Το τρίτο που επίσης μου προξένησε εντύπωση είναι ότι απο την 10ετία του 70 δεν έχει κάνει καμμία μα καμμία παρέμβαση στο καφενεδάκι αυτό ,ακόμα και στην πινακίδα του ,στα πορτοπαράθυρα ,παντού γενικώς , γιά να του θυμίζει όπως ήταν την εποχή που το μαγαζί και το χωριό ήταν γεμάτα από ζωή γεμάτα από κόσμο .
.jpg)
Ο Θωμάς με το καφεδάκι στο χέρι ,ίδιος όπως τον ξέραμε το 70 , το 80 κ.λ.π ,με μόνη διαφορά το γκριζάρισμα του μαλλιού βεβαίως.
Δύο ιστορικές φωτογραφίες από τον χώρο του μαγαζιού .ίδιες όπως τις αφήσαμε τότε που είμαστε παιδάκια με κοντά παντελονάκια .
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου